ഇന്നലെ തഴുകിത്തലോടി പോയൊരാ കാറ്റിലുംമരണത്തിന്
ആര്ത്തനാദം-ഞാന് കേടിരുന്നു.
ദുരൂഹത തളംകെട്ടി നില്ക്കുമെന് ജീവനിലും
മരണത്തിന് തണുപ്പ്-ഞാന് അറിയുന്നു.
ചുറ്റിലുമവര് പിറുപിറുക്കുംബ്ബൊഴും
ഒറ്റക്കിരുന്നവള് കണ്ണീര് തുടക്കുംബൊഴും
മരണത്തിന് വേദന-ഞാന് അറിയുന്നു.
നിറങ്ങളുടെ വിസ്മയ ലോകത്തില്സ്നേഹത്തിന് നിറം-ഞാന് മറന്നു പോകുന്നുവോ?
ദേഹം പുനര്നിര്മ്മിക്കപ്പെടുംബോ
ള്സ്നേഹത്തിന് ഭാഷ-ഞാന് അറിയാതാകുന്നുവോ?
ജീവന് വേണ്ടിയവര് അവസാന ശ്രമം നടത്തുംബോഴും
കയ്യില് കിടിയ പലതും
വിടുപോകുന്നതായി-ഞാന് അറിയുന്നു.
അവസാനമായൊന്നാ പുഴക്കരയില്
,മലഞ്ചെരുവില്എന്നെ തേടിവരാറുള്ളൊരാ
പഴയ കാറ്റിനെകെടിപ്പുണരുവാന് ആഗ്രഹിക്കുംബോഴും
വിഫലമാണെല്ലാമെന്ന്-ഞാന് വീണ്ടുമറിയുന്നു.
സന്തോഷിക്കുവാന് കാര്യമില്ലാത്തൊരീ-
ഉദ്ദീപനങ്ങള് മരിക്കുമീ വെളയില്
ചലിക്കുവാനിന്നെനിക്കവസാനമായൊരീ മിഴികള് മാത്രംഒടുവില്
ആ കാഴ്ചയുംഎന്നില് നിന്നകലുന്നു
തെളിഞ്ഞു നിന്ന പലതുംനിഴല് ചിത്രങ്ങളായ്
മാറുന്നുഞാന് എന്ന ഭാവം മറയുന്നു.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment